Maak tijd voor het onverwachte

Een week geleden vertrokken we naar Azië om letterlijk onze Zon te volgen. Onze reis begon in Bangkok, Thailand, waar we twee dagen de tijd hadden voor we onze reis zouden vervolgen naar Bali, Indonesië. In Bangkok brachten we onze eerste nacht door op een zelf geïnitieerd feestje op straat, al dansend onder de sterren. Geen slecht begin voor tien weken van inspiratie, ontdekking, onderzoek en ontwikkeling.

Momenteel zijn we in Canggu, Bali, Indonesië. Een dorp aan het strand in het Zuiden, dé surfspot van het eiland. We zijn verbaasd over de enorme hoeveelheid aan hippe boetiekjes en café’s met de meest heerlijke granola & fruit yoghurts, groene smoothies en cappuccino’s. Ze zijn werkelijk overal. Gelukkig doen de paar rijstvelden die er nog zijn je eraan herinneren dat je in Indonesië bent. Daarbij, als je de verleiding van al deze prachtig ingerichte restaurants kunt weerstaan en je bij één van de Indonesische tentjes gaat zitten, blijkt dat je goddelijk kunt eten voor heel prima prijzen. En oh, die verse kokosnoten…

Na de eerste Skype-gesprekken met andere organisaties en scholen hier in Azië, gingen we afgelopen maandag naar Ubud. Eén van de andere populaire plaatsjes hier in Bali, gelegen in de bergen omringd door rijstvelden en jungle. Een van onze goede vrienden had ons aangeraden een cacao ceremonie bij te wonen, die werd geleid door vrienden van haar. The trip naar Ubud zou ongeveer een uur duren, en na intens afdingen met de taxichauffeurs – wat best een uitdaging is op zo’n toeristische plek, maar niet minder leuk! – kwamen we na een lange file door de bergen aan. De ruimte waar de ceremonie plaatsvond was een prachtige open ruimte, gemaakt van bamboe en hout. Met zo’n honderd mensen, een gelijk aantal mannen en vrouwen van verschillende leeftijden, zaten we in een kring rondom een een hart van bloemen. De avond die volgde was een aaneenschakeling van meditatie en yoga oefeningen, ecstatic dance en het zingen van mantra’s, allemaal begeleid door live muziek. Zelfs tijdens een moment van stilte, was het geluid van de jungle niet te missen: krekels, kikkers, de wind langs de bomen, de kletterende waterval. Een magische ervaring.

Toen de avond op zijn einde liep, kwam iedereen weer bij elkaar in de kring die we samen hadden gemaakt. Met onze handen omhoog gericht en onze ogen dicht eindigden we met een aantal mantra’s, dankbaar voor elkaar en de speciale avond. Met mijn ogen dicht, zodat ik het moment het meest intens en ongestoord kon beleven, merkte ik op dat het voornamelijk de vrouwen waren die zongen. Maar toen ineens begon een prachtige donkere stem naast mij ook mee te doen. Eerst zacht, maar daarna steeds harder en krachtiger. Het kwam uit zijn tenen. Het raakte mij, omdat ik mij realiseerde dat we met elkaar een omgeving hadden gecreëerd waarin ook de man naast mij zich veilig genoeg voelde om zich te laten horen. Wij creëren onze wereld. Wij zijn degenen die het doen. Alhoewel misschien klein, dít zijn de momenten waarin we dingen kunnen veranderen. Het fijne van deze avonden is dat er ruimte bestaat voor iedereen om te doen wat goed voelt. Als je wilt zingen, zing je. Wil je dansen, dan doe je dat. Wil je de hele avond stil zijn, dan is dat ook goed. Aanvoelen wat jou op dat moment past en datgene doen. Ik denk dat dit de momenten zijn die we soms missen in onze drukke en snel veranderende maatschappij.

Met hernieuwde energie stonden we op en introduceerden we onszelf aan de inspirerende jonge vrouw die de ceremonie leidde. Omdat we wisten dat zij ook voor de Green School had gewerkt – één van de scholen die we willen bezoeken en uiteindelijk de reden dat we onze reis hier op Bali starten – vroegen we haar over haar ervaringen met deze school. Net als veel anderen bleek zij hierover niet meteen enthousiast. Ook van de locals begrepen wij dat de school meer zakelijk is ingesteld dan we hadden verwacht. Dit hoeft uiteraard niets te zeggen over het curriculum dat zij aanbieden, of wat wij van hen kunnen leren, maar het herinnerde ons aan het feit dat iedere organisatie of instituut uiteindelijk uit mensen bestaat. Ieder systeem hebben wij als mensen gebouwd. En de intentie waarmee wij iets bouwen, is het allerbelangrijkst.

Dezelfde mensen die de ceremonie leiden, bleken ook een 5-daagse cursus over het faciliteren van groepen en groepsprocessen aan te bieden. Dit is een mooie kans voor ons om in dit veld nog veel te leren, om zo zelf ook betere leiders te worden. Waarschijnlijk zullen we deze cursus begin oktober volgen. Wat zijn we blij dat we niet al onze plannen al hadden vastgelegd.

Een van onze eerste inzichten: Maak tijd voor het onverwachte. Als je geen tijd hebt om dingen te laten ontstaan, dan gebeurt dat ook niet. Wanneer je die ruimte wel maakt, dan begint het pas. En het feit dat we inspiratie vinden op andere plekken dan we aanvankelijk wellicht hadden verwacht… tja, thats life! Daarom zijn we hier.

Tot de volgende keer.

Met liefde,
Kiym